“Body-shaming”, ένας όρος που ακούγεται συνεχώς στα ΜΜΕ, αλλά πολλοί δε γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει. Πρόκειται για την ντροπή που αισθάνεται το άτομο για το σώμα του, εξαιτίας της αρνητικής κριτικής που δέχεται από τον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο.
Πανδημία, πόλεμος, κλιματική αλλαγή είναι μόνο μερικές από τις δυσάρεστες ειδήσεις που καθημερινά ακούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε. Όπως είναι κατανοητό, είναι αδύνατο να μείνουμε ψυχικά αλώβητοι από την έκθεση στις δυσάρεστες ειδήσεις τις επικαιρότητας.
Το φαινόμενο της έμφυλης βίας είναι καθημερινό και παγκόσμιο. Με τον όρο «έμφυλη βία» αναφερόμαστε στη βία που στρέφεται εναντίον ενός ατόμου με βάση το φύλο του, τα χαρακτηριστικά του φύλου του ή τον σεξουαλικό του προσανατολισμό και περιλαμβάνει πράξεις που προκαλούν συναισθηματική, σωματική, ψυχική ή σεξουαλική βλάβη ή ταλαιπωρία, απειλές για τέτοιες πράξεις, εξαναγκασμό και στερήσεις της ελευθερίας του ατόμου.
Τα τελευταία 15 χρόνια το επίκεντρο της Οργανωσιακής Ψυχολογίας έχει μετατοπιστεί σταδιακά από το πλαίσιο, το οποίο είναι συχνά ανέφικτο ή ασύμφορο να αλλάξει, στο άτομο, δηλαδή στον εργαζόμενο.
Οι περισσότεροι οργανισμοί δεν έχουν ιδέα πόσο κοστίζει το άγχος των εργαζομένων στον οργανισμό τους κάθε χρόνο. Μια μελέτη από το Princeton NJ (Foster & Co Higgins) ανέφερε ότι η υγεία κοστίζει στη μέση επιχείρηση το 45% των καθαρών κερδών της.
Ο γρήγορος ρυθμός της καθημερινότητας και οι αυξανόμενες απαιτήσεις που δημιουργούνται συνεχώς μπορεί να είναι αγχωτικοί. Στην αρχή μπορεί να φαίνεται δύσκολο να διαχειριστείς το άγχος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνει.
Η σύγχρονη εποχή χαρακτηρίζεται από τις αυξανόμενες απαιτήσεις σε όλους τους τομείς της ζωής ενός ανθρώπου. Ενώ κάποτε τα ταξίδια αφορούσαν συγκεκριμένα επαγγέλματα, σήμερα όλο και περισσότεροι άνθρωποι διαφορετικών επαγγελμάτων ταξιδεύουν για επαγγελματικούς λόγους. Ένα επαγγελματικό ταξίδι μπορεί να έχει θετική επίδραση, όχι μόνο επειδή αποτελεί πηγή επαγγελματικών ευκαιριών, αλλά και επειδή δίνει σε ένα άτομο μια αίσθηση ελευθερίας και ανεξαρτησίας, περιορίζοντας τη ρουτίνα και δίνοντας την ευκαιρία να γνωρίσει διαφορετικά μέρη και ανθρώπους.
Η θλίψη και η μελαγχολία είναι απολύτως φυσιολογικά και αναμενόμενα συναισθήματα ως αντιδράσεις του οργανισμού σε ένα τραυματικό – στρεσογόνο γεγονός (πένθος, απόρριψη, ασθένεια, διαζύγιο). Αν και, όταν η διάρκεια και η ένταση αυτών των συναισθημάτων είναι σε υψηλά επίπεδα και δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε, η κατάθλιψη αρχίζει να εμφανίζεται. Η απελπισία και η εγκατάλειψη έχουν κυρίαρχο ρόλο στην καθημερινή ζωή του ατόμου.
